ترس از پرش

تصميم داشتم برای اوّلين بار طلوع خورشيد رو ببينم 

رنگ قرمزش در هوا مشخص شد 

لب پنجره جايی بودم که سرمای سحرگاهی رو حس ميکردم 

تمام ساختمون ها هم از هيجان ، رنگشون قرمز شده بود 

چراغ های شهر کم کم داشتن ميرفتن که خودشون رو پيش يک گوله نور بزرگ ضايع نکنن 

من هم که جو گرفته بودم ، ولی زودی به خودم اومدم، پنجره رو بستم پرده رو کشيدم 

پريدم تو رخت خواب نرمم پتو رو هم کشيدم رو کلّم 

آخه ميترسيدم وقتی طلوع رو ميبينم جو بگيرتم بپرم پايين 

يعنی حالاپشيمونی؟- 

نه ولی اگه واستاده بودم لااقل خودم رو حالا بهتر ميشناختم